ÇAM AĞACININ GÖLGESİNDE; ÖMÜRLÜK DİNLENCE

Hakan Esen

Bu toprakları bir cümleyle anlatın deseler ‘yarım kalmış insanlar diyarı’ diyebiliriz galiba. Başka yerde rastlanmayacak aksilikler kolayca bir araya gelir ve bir şekilde hepimizin yolu çıkmaz sokağa sürüklenir. Ve işte orada ne yaptığımız önem kazanır. Savaşlardan çıkıp yeniden bir ülke kurduğumuzdan belki, genlerimizde yarım kalmışlıkla beraber hayatta kalma becerisi vardır. Çam Ağacının Gölgesinde romanı yarım kalmışlığa rağmen hayata tutunmanın, bir ağaç gibi ayakta kalmanın izleği adeta.

Romanın baş karakteri Hikmet, kariyerini iyi bir noktaya getirmiş, artık hayatın küçük ayrıntıları ile hemhal olacakken nehrin hep yokuş yukarı aktığı bu coğrafyada debisi yüksek akışa kapılır. Neredeyse hiç bitmeyen ekonomik kriz, deprem, sel, pandemi gibi katalizörler devreye girince zorluklar her gün biraz daha derinleşir. Bu süreçte doğduğu yere dönen Hikmet hep dostum dediği çam ağacı ile karşılaşır. Suyun akış hızını keserek bir yere tutunmanın ancak köklerin güçlenmesiyle olduğunu fark eder. Çam ağacının gölgesinde yaşanmış hayatları merak ederek aile hikayesinin peşine düşer. Hikmet her öğrendiği ayrıntı ile güçlenir ve değişir. Şartlar düzelmediği hatta sıkıntılar arttığı halde artık eski Hikmet değildir. Dönüşümü sağlayan da dişil enerjinin gücüdür.

Eski hayatı kaydedilmeden çıkılan bir çalışma sayfası gibi silinmiştir ama daha güzelini yazmak için hala fırsatı olduğunu içindeki cevheri keşfedince fark etmiştir. Bir türlü yerleşemediği ‘ev’ler önemimi yitirmiş, aidiyet kavramına yeni bir anlam katılmıştır. Tüm yaşananların asırlık şahidi çam ağacı, gölgesinde büyüyen kadınlardan Hikmet’e de arka çıkmıştır. 

Kurak günlerin bitmediği bu coğrafyada sulanmayı bile beklemeden, hatta yangınlara rağmen kendini kozalaklarla çoğaltan çam ağaçları gibi olmalı. Hikmet’lere gölge sunmalı.

(Not: Kitabı okuduktan sonra çok etkilenerek bana böyle bir yazı hediye eden kıymetli dostum Hakan Esen'e sevgilerle. 

Handan Kılıç)